twardym, jak wróci!<br>Nu, a po co bić?... pokrzyczeć wystarczy, a bić nie zdrowo!<br>- Nie twoja rzecz, Majerku... Płacę!<br>Wyszperął garść miedziaków ż kamizelki, odliczył po dwakroć i na stół wysypał. Podał rękę karczmarzowi i wyszedł pomrukując.<br>W sieni natknął się na dwóch starych chłopów Pozdrowił mimochodem, obrzucając ich twarze śliskim, natrętnym wejrzeniem. Odpowiedzieli mu jakoś niechętnie -- &lt;page nr=72&gt; - Gajek i Błach! - utwierdził w myśli ich nazwiska i zaraz z ganku, miast ku gościńcowi, skręcił w bok, ku wiklinom gęsto rosnącym nad pobliskim stawkiem. Idąc rzucał na boki uważnymi spojrzeniami.<br>Z wiklin skierował się na tyły karczmy. Rozciągało się tam ugorzysko, ogrodzone żerdziami