posiłków.<br>Po dłuższym odcinku górzystym wjechaliśmy na płaską równinę. W świetle księżyca błyszczało jezioro Kuku-nor. Wielkie "niebieskie jezioro" - po chińsku Cinghaj-hue, a po mongolsku Kuku-nor. Panował spokój, woda stała w bezruchu. Wydawało się, że pociąg wjedzie w jeziorną toń. Podążaliśmy wzdłuż północnego brzegu jeziora. Jego woda jest słona. Z okolicznych gór Cingszyling spływa wiele rzeczek o czystej, słodkiej wodzie, z której korzystają mieszkańcy okolicznych osad. Największą z nich - Bukahe - wpada po zachodniej stronie. Nadjeziorna równina podnosząc się stopniowo ku zachodowi przechodzi w dziką skalną krainę Gór Kukunorskich. Mimo nocy można było ocenić jak wielkie problemy techniczne pokonali budowniczowie