syntezę tej teologii.<br>W tradycji starożytności chrześcijańskiej "teologia" oznaczała sposób modlitwy. Punktem wyjścia dla niej była asceza jako niezbędny warunek kontemplacji. Celem zaś było nie wyjaśnianie Boga, jak to będzie miało miejsce w przypadku teologii scholastycznej, lecz Jego uwielbianie. W tradycji wspólnot monastycznych lektura Biblii (&lt;foreign lang="lat"&gt;lectio divina&lt;/&gt;) prowadziła do medytacji słowa Bożego (&lt;foreign lang="lat"&gt;meditatio&lt;/&gt;), a następnie do kontemplacji (&lt;foreign lang="lat"&gt;contemplatio&lt;/&gt; lub &lt;foreign lang="lat"&gt;adoratio&lt;/&gt;). Tak więc w środowiskach monastycznych teologia była synonimem kontemplacji i mistycznego doświadczenia Boga.<br>Również filozofia - podobnie jak teologia - nie była w środowiskach monastycznych dyscypliną spekulatywną, lecz praktyczną. &lt;name type="person"&gt;Orygenes&lt;/&gt; rozumiał ją jako studium cnót. Oznaczała praktykę mądrości, czyli życie według zasad ascezy: "filozofować