się z Rylcem Pinokio.<br>- Cztery - przebił Adam. - Podarłem tę <br>kartkę, bracie.<br>Głowę miał odwróconą, nie patrzył na Pinokia.<br><br> 14<br>Dominika siedziała w słońcu twarzą zwrócona <br>ku wodzie. Kolana podciągnęła pod brodę, objęła <br>ramionami i kołysała się lekko w takt jakiejś <br>sobie tylko wiadomej melodii. Milczała.<br>Pomyślał, że nie słyszała ani słowa z tego, <br>co jej mówił. Wygłupił się, to jasne. Który <br>raz? Nie pierwszy, fakt. Sam nie wiedział, że jest taki towarzyski. <br>I miękki. Miał uciec - został. Zamiast gwizdnąć <br>na Pinokia i jego obrazę - czekał na niego do rana. <br>Potem polazł do kotłowni. Nie... to wszystko było potrzebne. <br>Bójka cofnęła czas