notatkę bibliograficzną Linde opatrzył informacją o źródle, z którego zaczerpnął pierwszą wiadomość o dziele, zanim mógł je opisać z autopsji. Zapisy dopełnił uwagami o stanie zachowania poszczególnych książek i liczbie posiadanych egzemplarzy. Taki sposób opracowania wykluczał możliwość wykorzystania rękopisu poza biblioteką Ossolińskiego, którego księgozbiór bardzo szybko się powiększał, stanowiąc dla słownika podstawowe źródło. Oba kierunki działań Lindego były ściśle ze sobą związane. Gdyby w latach 1795-1800 nie nastąpiło tak znaczne powiększenie księgozbioru Ossolińskiego (w spisanym przez Lindego około 1797 r. katalogu znajduje się blisko 3000 dzieł, natomiast w Bibliotheca Polona zanotował około 15 000) wówczas słownik byłby znacznie uboższy lub