powszechnej działalności samorządnej mieszkańców: jako podstawową komórkę struktury społecznej miasta; a zarazem jako podstawową jednostkę administracyjno–gospodarczą miasta. Stąd też wyklucza się tworzenie „sztucznych" osiedli i zakłada dostosowanie do osiedlowej jednostki społecznej: granic rejonów administracyjnych, granic okręgów wyborczych do rad, rejonów ADM, struktury organizacyjnej podstawowych służb miejskich (szkolnictwo, służba zdrowia, usługi itd.). Zasada powszechności determinuje jednolite łączenie mieszkańców w działalności samorządnej bez względu na formę własności zamieszkiwanych budynków (państwowa, spółdzielcza, resortowa, zakładowa, prywatna).<br>Rekapitulując, osiedlowa jednostka społeczna zapewnia stworzenie należytych warunków dla: 1) zaspokajania różnorodnych potrzeb mieszkańców (socjalne, kulturalne, wychowawcze, zdrowotne i inne); 2) przeciwdziałania dezintegracji i atomizacji społeczeństwa oraz