był jak pies często drażniony przez ludzi. Myśl, że wkrótce trzeba wstać i iść do pokoju damskiego, przyprawiała go o lekki skurcz żołądka. "Ach, gdyby tak można jakimś cudem przeskoczyć te parę godzin, usnąć, zatracić świadomość życia i ocknąć się dopiero o dziewiątej wieczór! Hela przyjdzie o ósmej, ma nocną służbę. Tak dłużej trwać nie może, dziś trzeba coś zrobić, coś powiedzieć." Wieliński już inkasował gości: "Poproszę, bo się zmieniamy" mówił wyciągając drobne z kieszeni. Miecio Sierpowski skończył już papierosa i podniósł się z krzesła - Roman spojrzał nań pogardliwie: "Spieszy się, jakby się bał, że mu rewir ucieknie . Henryk, obładowany pustym