się z obrzędów pogańskich, z kultu świętych miejsc i drzew, druga - to asymilowanie wzorów zaczerpniętych z kultury wysokiej, z kapliczek dworskich, rzeźb widzianych w kościołach i pochodzących z różnych okresów. <br>&lt;page nr=50&gt;<br>Właśnie ten fakt, i. wzorem ikonografii i rozwiązań formalnych bywały rzeźby i obrazy widziane w kościele, zwłaszcza miejscowym bądź pobliskim słynącym cudami, powodował, i. w kapliczkach w tym samym czasie pojawiły się rzeźby nawiązujące do różnych stylów historycznych: romańszczyzny, gotyku, baroku. Szczególnie charakterystyczny jest w rzeźbie ludowej ciąg długiego trwania form sięgających przeszłości. Wolno sądzić, że w swym wyrazie nie różnią się od poprzedniczek. Żywot drewnianej rzeźby był zazwyczaj bliski czasowi