czy jest inne wyjście? - można odpowiedzieć pytaniem. Ale przecież nie jest to model jednolity, to raczej koegzystencja różnych typów literatury dla bardzo zróżnicowanej publiczności. Jeśli pytałem o jeden model, to ze względu na fakt, że zmęczenie literaturą zbawiającą świat albo naród, owocuje u nas entuzjazmem do tego typu literatury dla smakoszy, którą określa się zwykle mianem postmodernizmu. Entuzjazmem, jeśli nie czytelników, to przynajmniej autorów. Nie wierzę w przyszłość plagiatowych przełomów literackich, ani w nagłe skoki z jednej skrajności w drugą. Zwłaszcza, jeśli jest to skok w pustkę.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div sex="m"&gt;<br> Jan Walc<br><br>&lt;tit&gt;Buddenbrookowie i hippisi<br>(O pewnym spotkaniu w drugim obiegu)&lt;/&gt;<br><br> Od chwili powstania