nic wszedłem do jadalnego i położyłem to wszystko przed Poliną.<br><br>- Adamczyk, co ty wyprawiasz? Tyle czekolady! - zawołała Polina i pociągnęła mnie ku sobie. - Nawet mi nie powinszowałeś... No, co tak patrzysz? Pocałuj mnie!<br><br>- Mężatek się nie całuje - odpowiedziałem z powagą.<br><br>- No, Poleńka - rzekła matka rozpakowując czekoladę - zobaczymy, jak pani będzie smakował aparat fotograficzny...<br><br>Ojciec roześmiał się z tej aluzji, a ja zaczerwieniłem się po uszy i z większą niż zwykle impertynencją syknąłem:<br><br>- Wrona lata tra-ta-ta-ta...<br><br>Polina opowiadała o swoim nowym mieszkaniu na Tarasowskiej. Żaliła się też oględnie na męża, który nie pozwolił jej zawiadomić rodziny o ślubie:<br><br>- Myślałam