że zgryźliwe uwagi o Żydach porozrzucane w jego utworach przyniosły mu dziwny epitet Żyda-antysemity. W 1988 r. Allen napisał list do "New York Timesa", krytykując politykę Izraela wobec Palestyńczyków w Strefie Gazy i na Zachodnim Brzegu. Ceną, jaką płacił za całkowitą niezależność sformułowań, było coraz częściej naruszenie granicy dobrego smaku. W "Życiu i całej reszcie" niemal wszystkie allenowskie dialogi kończą się napomknięciami o Holocauście, a neurotyczne zachowanie Dobela pogłębia się w miarę ujawniania jego lęku przed odradzającym się antysemityzmem. Słysząc, jak goście w kawiarni żartują, że sprawcami wszystkich wojen byli Żydzi, Dobel natychmiast zaczyna przypominać sobie skutki ostatecznego rozwiązania. Wciąż