i czas leczą cię, a ja tylko kontroluję przebieg choroby i bronię od powikłań. Dlatego nie wolno ci podnosić się bez mego pozwolenia.<br>Kastor i Polluks okazywali mu dużo serca. Godziny wolne od zajęć i służby spędzali przy nim. Wesoły Polluks błaznował, a Murzyn łypał tylko swymi ognistymi oczyma i śmiał się czasem z udanego żartu serdecznie i zaraźliwie. Prawie nigdy nie zabierał głosu, a gdy już odezwał się, to jakimś jednym słówkiem czy nawet sylabą. Mruknięcie i pochrząkiwanie zastępowało mu cały słownik. Polluks rozumiał go i paplał za to za dwóch. Jak ci dwaj mogli tak się zaprzyjaźnić? Kalias zagadnął najpierw