artystycznie złożonych od razu w języku "przybranym". Rozwiązanie to posuwa się krok dalej niż nawet autorskie próby tłumaczenia własnych utworów na obcy język: tłumacz w tej sytuacji nie tylko nie jest odrębną osobą, ale jest w ogóle zbędny.<br> Każde z tych skrajnych rozwiązań z osobna można podziwiać za jego radykalną śmiałość; w gruncie rzeczy bardzo niewielu pisarzy odważa się stosować je w czystej postaci. Rozwiązania typowe mieściłyby się gdzieś pośrodku. Tu trzeba by zaliczyć wszystkie te dość częste sytuacje, w których autor czuje się na siłach napisać w "przybranym" języku znośny esej czy artykuł, roztropność powstrzymuje go jednak przed tworzeniem w