rzecz jasna, lecz ciekawość przemogła strach. Podniósł głowę właśnie wtedy, gdy oddział Koga natarł na ludzi Garłaja Jednookiego.<br>Cienie krzyży skurczyły się w bezkształtne plamy. Słońce wpełzło na sam szczyt Góry.<br>Garłajowy szyk zadrżał. Lecz Jednooki o krok nie cofnął się ze swej pozycji, maczuga w jego rękach wciąż zataczała śmiercionośne kręgi. Prysnęła czaszka kolejnego gwardzisty. Następny Szerszeń umarł ze strzaskanym karkiem.<br>Lecz oto naprzeciw Garłaja stanął Kog, zdyszany, zakrwawiony, rozpędzony.<br>Szli ku sobie, jakby wokół nich nie było bitwy, jakby śmierć i cierpienie nie otaczały ich zewsząd, jakby tylko oni dwaj czekali na środku pola.<br>Szli powoli zrazu, a potem