Na parkiecie, w świetle punktowego reflektora, stała zgrabna blondynka, ze złotym liściem na podbrzuszu i dwoma na piersiach. W pępku lśniło szkiełko. Facet wpatrywał się w kobietę i głośno oddychał. "Znakomita Lili" poruszyła kilka razy biodrami i zaczęła śpiewać:<br><br>&lt;q&gt;Odszedłeś ode mnie, uwierzyć nie mogę i wciąż iść muszę przez smutku drogę. A wtedy dzięcioł gdzieś stukał w korę jak echo twych kroków nad martwym jeziorem.&lt;/&gt;<br><br> Facet poruszył ustami, lecz nie wydobywały się z nich żadne dźwięki. Ująłem go za rękę.<br>- Utopiła mi się dziewczyna - powiedziałem mu prawie do ucha.<br>Wyrwał dłoń. Pieśniarka kołysała biodrami. Za nią stanął saksofonista. Zagrał parę