zmienność w rzece lodowcowej Matter Vispa (Alpy) (rys. 6.10, za G.R. Ellistonem, 1973). Wraz z postępem ablacji stopniowo wykształca się drenaż, tak powierzchniowy, jak i wgłębny, który musi dostosować się do coraz to większych ilości wód roztopowych (por. zmienność sezonowa). Na początku sezonu ablacji szczególną rolę odgrywa pokrywa śnieżna, która jest czynnikiem opóźnienia spływu – retencji krótkookresowej. Udrożnienie kanałów inglacjalnych i subglacjalnych sprawia, że dobowy rytm topnienia lepiej odzwierciedla się w przepływach rzeki lodowcowej. Pod koniec sezonu ablacji przepływy są wyraźnie mniejsze, co przy odpowiednio drożnym drenażu sprawia, że opóźnienie maksimum spływu w stosunku do maksimum ablacji jest najmniejsze