ma pojęcia o przedmiocie nauczania, wyznacza zaangażowanemu "słudze nauki", co jest prawdą, a co nią nie jest. A gorliwy sługa nauki bez zmrużenia oka wymyśla nowe teorie, by uzasadnić to, czego się od niego wymaga.<br>Tak niestety bywało w starożytnych Atenach i temu stanowczo Sokrates się przeciwstawiał. Nie był on sofistą, lecz przyjacielem mądrości.<br>W przedsokratesowskim języku greckim wyraz cnota (arete) oznaczał ogólną tężyznę życiową, umiejętności potrzebne do dobrego wykonywania zawodu, a nawet sprawność fizyczną. Sokrates pierwszy zrozumiał doniosłość sprawności w sensie moralnym i na jej określenie zaczął używać wyrażenia "cnota". W ten sposób narodziło się jedno z najważniejszych pojęć kultury