powrotem, aż w końcu spadły bomby i pociąg zaczął się palić. Rozbiliśmy wagon z chlebem i rozbiegliśmy się po polach. Przesiedziałem noc w stodole z trzema chłopcami, którzy mówili po węgiersku i po żydowsku. Rano usłyszeliśmy broń pancerną. Rozsunęliśmy dachówki i zobaczyliśmy czołgi z białymi gwiazdami. Ja myślałem, że to sowieckie tak wypłowiały. Wybiegliśmy do nich, a za czołgami piechurzy z czarnymi twarzami. Nagle z wieżyczki wychylił się jeden rudy z zakrzywionym nosem. Ir zent Jidn? Jo, jo, mir zenen Jidn! Zeskoczył z czołgu, objął nas i się rozpłakał.<br><br>Nasz szpital się znajdował w Landsbergu, gdzie Hitler kiedyś siedział i pisał