Nankinu, i zasiadł się w fotelu &lt;page nr=196&gt;.<br> Na stole zadzwonił telefon.<br>P'an Tsiang-kuei odłożył rewolwer i ujął słuchawkę. W pierwszej chwili po wystraszonym głosie w słuchawce nie mógł poznać, kto mówi. Mówił asystent, zarządzający pracownią profesora.<br>- Dziś w nocy - niespodziewanie - nie było objawów - profesor - umarł. - Z wieczora - nie kładł się spać. - Asystenci nocnej zmiany znaleźli...<br>P'an Tsiang-kuei powiesił słuchawkę. Na blade zagryzione wargi wspinał się z trudem wątły uśmiech. P'an Tsiang-kuei włożył z powrotem do szuflady czarny nagan i wyjął z innej szuflady mały polerowany sześciostrzałowy rewolwer. Nie przestając się uśmiechać, wsunął sobie lufę do ust. Potrącone jak kamerton