uniwersyteckie, obejmujące medycynę, rolnictwo, ekonomię itd. Powstały specjalistyczne uczelnie, których kadra zamknięta została w środowiskowych gettach własnych dyscyplin. Dawny przyrodnik czy ekonomista uniwersytecki miał na co dzień kontakt z kolegą-historykiem sztuki, filozofem czy socjologiem. W wyższej szkole rolniczej czy ekonomicznej porozumiewa się tylko z ludźmi jego własnej lub pokrewnej specjalności. Profesorowie żyjący w tak ograniczonym środowisku nie widzieli i nie widzą potrzeby poszerzania ogólnego kanonu wiedzy swych studentów, wymagając od nich opanowania coraz węższych dyscyplin fachowych, reprezentowanych przez siebie samych. Studenci zostali pozbawieni możliwości uczęszczania na wykłady z przedmiotów ogólnych, humanistycznych, pozazawodowych. Większość ludzi legitymujących się obecnie wyższym wykształceniem ukończyła