czegoś jest równoważne świadomości czegoś, a odczuwanie wartości istniejących w świecie wzbudza współodczuwanie wartości samego siebie, przy czym to, co w ten sposób wzbudzone, okazuje się być warunkiem możliwości zaistnienia wzbudzającego odczuwania przedmiotu, sfera, w której nie mają zastosowania żadne modele interpretacyjne wypracowane i wypróbowane gdzie indziej...<br>Na czym polega specyficzna aksjologiczność owego Ja? Czym odznacza się ono na tle innych wartości, szczególnie wartości przedmiotowych?<br>Interpretując mój pogląd na naturę Ja aksjologicznego, &lt;page nr=172&gt; autor Refleksji w zawieszeniu pisze: &lt;q&gt;"Ja aksjologiczne jest wynikiem realizowanej możności przyjęcia takiej, a nie innej perspektywy (choćby jeszcze nie w pełni zaktualizowanej) wartości"&lt;/&gt;. Wydaje mi się, że rozumiem