tu - między innymi - do czynienia z dramatyzującą organizacją tekstu, tj. aspektem estetycznym i perswazyjnym. Przecież napisana jako dialog, musiałaby książka "Religion" wyglądać inaczej. Proszę zwrócić uwagę, że jest to ciekawy i rzadko stosowany chwyt. Na ogół uważa się, że to właśnie dialog pozwala na osiągnięcie dramatyzmu - tu na odwrót, dramatyczność spięcia zorganizowana jest przez zestawienie dwóch monologów i podkreślenie, że od jednego do drugiego nie ma przejścia, możliwy jest jedynie skok.<br> Z kolei chciałbym nawiązać do fragmentu wypowiedzi Bohdana, w którym mówi on: nie jest jasne, jaka miałaby być treść komunikatu Absolutu gwarantująca prawdę, nie jest też jasne, jak ten komunikat