kochanie! - szepcze słodko. - Nikt nie potrafi śmierdzieć jak ty.<br>Twardowski na moment traci przytomność - z pijaństwa, nienawiści lub wstydu.<br>Ale oto już kelnerka przybiega z odsieczą.<br>Ma poczucie stylu - rozlewa szampana, marniutkiego "Chevalier de Malte" do czarek na lody.<br>Wrzucam do czarki Twardowskiego dwie pastylki psychedryny.<br>Już po dziesięciu minutach spływa mu z oczu brudna mgiełka.<br>Wspiera głowę na ramieniu Małgorzaty.<br>- Non sum dignus! - szepcze. - Ale weźcie mnie stąd.<br>Po godzinie siedzi już w mojej wannie.<br>Dwie psychedryny to dużo. Kiedy jednak odprowadzam ich do rybackiego domku nad zatoką, ostatnie kilkadziesiąt metrów Twardowski pełznie krokiem piechoty, która śpi w wojennym marszu