znalazłem się w swoim pokoju, poczułem śmiertelne znużenie, a mimo to długo nie mogłem zasnąć. Znowu opanowało mnie uczucie osaczenia. Dopiero o świcie zapadłem w kamienny sen. Obudziło mnie pukanie do drzwi. Pokojówka Colette przyniosła śniadanie.<br><br><br>2<br>Wkrótce zjawił się doktor Adler. Miał na sobie jedwabny kraciasty szlafrok, a pod spodem piżamę. Poprzedniego dnia sądziłem, że zarówno on, jak i profesor Garraud w chwili mego przybycia odbywali poobiednią drzemkę i na czas nie zdążyli się przebrać. Byłem nawet nieco urażony tą nonszalancją, ale uprzedzająca serdeczność Garrauda szybko złagodziła uczucie podrażnienia. Teraz przyglądałem się Adlerowi z wyraźnym zdziwieniem.<br>Adler przyjaźnie poklepał mnie