tyle lat - broniła się Ewelina. <br>- To sobie przypomnisz. Wstawaj, ubieraj się, szkoda czasu. <br>- A która godzina?<br>- Siódma. <br>- Boże, wstawać o siódmej w niedzielę to szaleństwo. <br>- Jak się ma bratanicę, ma się też obowiązki. <br>Okazało się, że pod domem czeka samochód z kierowcą, który zawiózł je na Służewiec. Tam Ewelina dostała spodnie do konnej jazdy i buty. Lekko przerażona patrzyła na stajennego, który przyprowadził jej konia. <br>- Pomóc pani wsiąść? - spytał. <br>- Nie, poradzę sobie - odrzekła, chociaż wcale nie była tego taka pewna. <br>Poklepała konia po szyi, pogładziła go po chrapach. Coś się nagle takiego stało, jakby czas się cofnął. Lata na łeb na