było w istocie. Jak to się często zdarza między małżonkami, intonacje głosu Widmara i Rebeki były prawie identyczne. I nie wiadomo było, kto kogo w tym wypadku naśladował .<br>&lt;page nr=195&gt;<br> Wreszcie Boruch usunął głowę spod ciężaru Widmarowej ręki.<br>- U każdej baby pod spódnicą są chwasty! - powiedział niezrozumiale, a krawiec w zachwycie przerzucił spodnie z jednej ręki do drugiej:<br>- Cacaca!...<br>- Chcę panu powiedzieć dwa słowa - rzekł Widmar, który nic nie słyszał. Znowu żył w wąskim korytarzu osobistych trosk i doznań. Apatyczny i zbolały dążył tylko do jednego celu: zobaczyć na własne oczy, jak "to się odbywa"! Krawiec pochylił się niewolniczo i otworzył na oścież