Typ tekstu: Prasa
Tytuł: Polityka
Nr: 02.05 (5)
Miejsce wydania: Warszawa
Rok: 2005
Tytuł: Polityka
Nr: 02.05 (5)
Miejsce wydania: Warszawa
Rok: 2005
idzie".
I bardzo żałuję, że nie zrobiłem z tego filmu. Jestem przekonany, że mógłby stać się impulsem do dyskusji o Polsce, a tak dotarł do wąskiej grupy zainteresowanych. To przykład na marginalizację znaczenia Teatru Telewizji. I to nie dlatego, że spektakle są gorsze niż kiedyś, tylko dlatego, że nikt nie spodziewa się w telewizji ambitnych propozycji. Ale wróćmy do teatru, gdyż tutaj sprawa leży w przekształceniu naszego teatru, którego organizacja wciąż powtarza czasy PRL.
Tak, ale rozważania na temat finansowania i zarządzania teatrami są nudne.
Ale nieuniknione. Wszystkie pieniądze oddajemy dawnym instytucjom kultury, a przecież nie są one jedynym producentem kultury
I bardzo żałuję, że nie zrobiłem z tego filmu. Jestem przekonany, że mógłby stać się impulsem do dyskusji o Polsce, a tak dotarł do wąskiej grupy zainteresowanych. To przykład na marginalizację znaczenia Teatru Telewizji. I to nie dlatego, że spektakle są gorsze niż kiedyś, tylko dlatego, że nikt nie spodziewa się w telewizji ambitnych propozycji. Ale wróćmy do teatru, gdyż tutaj sprawa leży w przekształceniu naszego teatru, którego organizacja wciąż powtarza czasy PRL.
Tak, ale rozważania na temat finansowania i zarządzania teatrami są nudne.
Ale nieuniknione. Wszystkie pieniądze oddajemy dawnym instytucjom kultury, a przecież nie są one jedynym producentem kultury
idzie".</><br><br><who4>I bardzo żałuję, że nie zrobiłem z tego filmu. Jestem przekonany, że mógłby stać się impulsem do dyskusji o Polsce, a tak dotarł do wąskiej grupy zainteresowanych. To przykład na marginalizację znaczenia Teatru Telewizji. I to nie dlatego, że spektakle są gorsze niż kiedyś, tylko dlatego, że nikt nie spodziewa się w telewizji ambitnych propozycji. Ale wróćmy do teatru, gdyż tutaj sprawa leży w przekształceniu naszego teatru, którego organizacja wciąż powtarza czasy PRL.</><br><br><who3>Tak, ale rozważania na temat finansowania i zarządzania teatrami są nudne.</><br><br><who4>Ale nieuniknione. Wszystkie pieniądze oddajemy dawnym instytucjom kultury, a przecież nie są one jedynym producentem kultury
