jeźdźcy. Nie są to ludzie możni, mają tylko po jednym koniu, ale nie jest do pomyślenia, żeby walczyli pieszo. Kiedy dowódca - dux, gastald lub sculdahis - zabierze takiemu jeźdźcowi konia, nie może on walczyć w sposób odpowiadający jego pozycji w wojsku i w społeczeństwie, zostaje więc w domu. Nikt jednak nie spodziewa się, że w czasie wyprawy będzie on pracować w posiadłościach swoich zwierzchników. Niższą kategorię już znamy z rozdziału 62: to minimi homines exercitales. Należą oni do tych, co mają obowiązek iść na wojnę (homines <gap> qui in exercito ambolare devit), ale są spauperyzowani - nie mają własnej ziemi i siedzą zapewne w