narastające konflikty natychmiast są rozładowywane, bohaterowie z łatwością dochodzą ze sobą do porozumienia, łagodnym akcentem kończą się poszczególne sceny. Akt II jest wprawdzie pięknie malowniczy, lecz brak autentycznego napięcia w którejkolwiek partii zachowanej części utworu.<br>Zofia Stefanowska pisała o Konfederatach barskich: &lt;gap&gt;.<br>Wplecenie wątku romansowego było słabością dramatu, z punktu widzenia spójności przedstawienia problematyki moralno-patriotycznej, ale takiego właśnie ustępstwa wymagały zasady francuskiego teatru. W Porte-Saint-Martin chyba żadnej nie wystawiono sztuki bez wątku erotycznego i dużych, pełnych namiętności ról kobiecych, zatem jeśli Mickiewicz myślał o wprowadzeniu Konfederatów na tę scenę, musiał - podobnie jak francuscy dramaturdzy - ten wzgląd brać pod uwagę