w nich agresję, chytrość, złośliwość - twierdzi. W Gronkowie spędził cztery miesiące w 1953 roku, w Brzegach - dziesięć.<br><br>*<br><br>Doskonale pamięta Święta Wielkanocne w Brzegach. - Wielkanoc była w wielkim śniegu. Jeszcze na początku maja wszystkie stoki północne były białe - mówi. W pamięci utkwiło mu nabożeństwo w Wielką Sobotę. Ujęły go dziewczyny, które spontanicznie postanowiły po wieczornym nabożeństwie posprzątać kościół. Zapamiętał też, że ludzie prosili go o dłuższe kazania, dłuższe nabożeństwa i chcieli uczyć się pieśni po łacinie, tłumacząc, że "na Słoweńsku" śpiewają po łacinie.<br>Brzegi w latach 50. były wsią odizolowaną od świata. Nie było dojazdu, żarówka migotała tylko czasem (z elektrowni wodnej