dokonane. Psychiczne poddanie się nieustannej atmosferze grozy przyspieszało proces powolnego umierania. Przeciętny więzień rzadko miał okazję "filozofować". Sumował doświadczenia, obserwacje i refleksje tylko w rzadkich chwilach względnego spokoju. Nieczęsto był zdolny do analizy swej sytuacji, reakcji na tę sytuację i rozważań na temat hierarchii uznawanych wartości. Musiał działać na ogół spontanicznie i instynktownie, reagując bezpośrednio na aktualne wydarzenia, zagrażające w większym lub mniejszym stopniu jego istnieniu i mające wpływ na szansę przeżycia. Niemniej wśród tych więźniów, których wyniszczenie fizyczne nie doprowadziło jeszcze do poważnych zaburzeń psychicznych, spontaniczne zachowania wyrażały mniej lub bardziej uświadamianą hierarchię wartości, mniej lub bardziej uświadamiane przekonania. Reakcje