tkwił pomiędzy ekspresjonizmem a koloryzmem i nigdy nie poszedł dalej. Nie pojawił się w jego sztuce człowiek z krwi i kości, a jedynie znak, umiejscowiony w kolorystycznej sytuacji. Czapski nigdy nie oderwał się od kapistów - przywiązania były silniejsze.&lt;/&gt;<br>&lt;who1&gt;Mówisz o Czapskim z wyjątkowym żarem...&lt;/&gt;<br>&lt;who2&gt;Bo ja go uwielbiam w jakiś sposób. W jego pismach jest wielka głębia myśli teoretycznej o malarstwie, głębia spostrzeżeń o pracy artysty. Każdy - i abstrakcjonista, i kolorysta - dosłownie każdy może korzystać z jego spuścizny pisarskiej. Gonię swoich studentów, żeby Czapskiego zobaczyli, ale oni nie bardzo chcą. Bo dla nich Józef Czapski to już odległa historia, odleglejsza niż