surowym krytykiem swoich prac, wiecznie niezadowolonym i wymagającym. Dlatego nagroda łagodzi moje wątpliwości, które nie zawsze są twórcze i budujące.<br><br>- Czy świadomie wybrała pani rzeźbę, przecież to taki niekobiecy zawód?<br><br>- Zdecydowałam się na rzeźbę będąc 17-letnią dziewczyną. Dziś trudno powiedzieć, na ile ten wybór był świadomy. Może przekora, próba sprawdzenia się w zawodzie, który wydawał mi się trudniejszym i ciekawszym od innych. Wtedy sądziłam, że będzie to poważna przygoda w moim życiu. Taka wyprawa w wysokie góry. I chyba tak powinno pozostać - wyprawą po następną rzeźbę.<br><br>Kiedyś jeszcze w czasie studiów starszy brat zaprosił mnie na obiad do eleganckiej restauracji. Wierciłam