nieznanej okolicy nie miało wiele sensu, więc trzeba było utknąć gdzieś po drodze. Pogadał z nierozgarniętym pastuszkiem, stróżującym przy spętanych koniach, i dowiedział się, że mógłby spędzić noc niedaleko, u leśnika.<br>Gościnnie przyjęty, został zaprowadzony do wytwornej sypialni na stogu pachnącego siana i przysiągłszy uroczyście, że nie zaprószy ognia, usnął sprawiedliwym snem, pełnym miłych widzeń i niemiłych myszy, które w tym stogu musiały mieć swój bardzo ruchliwy cyrk. Zbudziło go rozkrzyczane blaskiem słońce i radośnie rozkrzyczana żona gajowego, oznajmiająca, że ludzie roztropni pożywiają się o tym czasie czarnym chlebem i białym mlekiem. Adaś, który po zdrowym śnie mógłby zjeść pół stogu