nadzieje biorą w łeb. Wtedy zaczynam myśleć, że muszę się trzymać jednej zasady. Muszę być albo spontaniczna i uczuciowa, albo praktyczna i ostrożna. Ale choć wmawiam sobie, że powinnam swoje życie wewnętrzne uprościć, nie umiem się na żadne wyjście zdecydować i cały ten dylemat wydaje mi się beznadziejny. Znam kalkulujących spryciarzy i widzę, jak puste i nudne są ich zajęcia. Nie chcę być do nich podobna. Znam także sentymentalne entuzjastki, które co tydzień robią nowe plany życiowe. Te dopiero mają poplątane życie. Też nie chcę być do nich podobna. Więc czym się mam kierować - instynktem czy rozumem?<br><br>magda@nous.czyli.umysł