pan przed sobą jeszcze minutę życia. Niech pan robi rachunek sumienia.<br>- Proszę pani - odezwałem się, aby zyskać na czasie i przemyśleć sposób ratunku. - Może jednak obejdzie się bez strzelaniny? Może jakoś się dogadamy?<br>- Co? Mam z panem wchodzić w spółki? Wystarczy, że Fryderyka dopuściłam do swoich interesów. On okazał się sprytniejszy od pana.<br>"Muszę zyskać na czasie - myślałem rozpaczliwie. - Muszę zmusić ją do dłuższej rozmowy. Nagle dam nura w las, może uda mi się zniknąć w mroku, zanim dosięgnie mnie kula".<br>- Pani Zenobio - rzekłem błagalnie - zdaję sobie sprawę, że przegrałem. Zostałem przez panią skazany na śmierć...<br>- Tak jest, pozostaje panu jeszcze