Sekretarz stanu, Stimson, tym razem był gotów przyłączyć się do akcji, jeżeli Liga Narodów zastosowałaby takie środki. Waszyngton obawiał się, że Tokio wkroczyło na drogę ekspansji terytorialnej, która bezpośrednio zagraża interesom amerykańskim na Dalekim Wschodzie, a szczególnie w Chinach. Stimson skonsultował się w tej sprawie z Hooverem, ale prezydent ponownie sprzeciwił się sankcjom ekonomicznym, uważając, że ich zastosowanie oznacza wkroczenie na drogę wojny. A Stany Zjednoczone powinny jej unikać. Inne mocarstwa również bez entuzjazmu odniosły się do tych propozycji. Gdyby bowiem zastosowano sankcje ekonomiczne, na wielkie mocarstwa spadłaby odpowiedzialność za wprowadzenie ich w życie. Rada Ligi okazała się więc niezbyt skuteczna