wycieczek w głąb (także własnej) podświadomości.<br>Teraz jednak zajmują go jakby bardziej cierpienia, którymi kształtują go inni: &lt;q&gt;"człowiek jest najgłębiej uzależniony od swego odbicia w duszy drugiego człowieka, chociażby ta dusza była kretyniczna"&lt;/&gt; (F 9). Jeśli jest więc niedojrzały to dlatego, że postronni rozumieją dojrzałość inaczej niż on i nieustannie spychają go w zieloność... Występując przed ludźmi, rodzi się "w tysiącu przyciasnych dusz" (F 10): akuszerami jego ja są więc mniemania i urojenia pensjonarek i doktorowych, ziemian i urzędników, dziatwy i staruszków. Czyżby więc był tylko skrzywdzony?<br>Czy raczej niemądry, bo nie pojął na czas, że &lt;q&gt;"w świecie ducha odbywa się