r. Królestwo sprowadzało zza granicy za 800 tys. rubli przędzy, a za 200 tys. surowej bawełny, w 1850 sprowadza za 400 tys. rubli bawełny, a tylko za 200 tys. przędzy bawełnianej. Zagraniczne pochodzenie surowca ułatwiło koncentrację zaopatrzenia w ręku kilkunastu kupców, tzw. składników.<br>Szybko uzależnili oni od siebie samodzielnych tkaczy, spychając ich do rzędu chałupników. Urastający tą drogą kapitał handlowy angażowali oni z kolei w przemyśle, zakładając własne przędzalnie i wykańczalnie. W połowie XIX w. proletaryzacja rzemiosła tkackiego w Łodzi i okolicy bliska była już ukończenia.<br><br>Natomiast produkcja płótna utrzymała nadal charakter rzemiosła domowego, uprawianego przez chłopów. Tkactwo wiejskie zaspokajało własne