przychodzić do nas trepi z propozycjami przewozu do jednostki swoimi samochodami, jednak za pewną odpłatą. Nikt się jednak nie spieszył (chociaż większość była już spóźniona - tak jak ja) i czekaliśmy na autobus z jednostki którego mogliśmy się spodziewać. Wszyscy upajali się ostatnimi chwilami wolności. Po godzinnym oczekiwaniu podjechał autobus w sraczkowatym kolorze i kierowcą w mundurze. Wiedzieliśmy, że to jest już prawie koniec i za kilkanaście minut znajdziemy się za murami. Wsiadamy jednak do "autokaru" i jedziemy do jednostki. <br><br>&lt;tit&gt;Pierwszy szok&lt;/&gt;<br>Dokładnie o godzinie 14.00 wysadzili nas z autobusu przed bramą i za okazaniem skierowania przechodziliśmy przez biuro przepustek. Nie