z 1960 roku.<br>Do tych prób wykorzystano ćwiczebne granaty z normalnym miotającym ładunkiem zasadniczym. Przed przystąpieniem do prób szczegółowo opracowano konstrukcję &lt;orig&gt;przechwytywacza&lt;/orig&gt; granatu. Wykonano go w formie dwóch metalowych pierścieni połączonych ze sobą dwoma elastycznymi 1inkami stalowymi. Do wykonania pierścieni użyto drut stalowy średnicy 2 mm. Pierwszy &lt;gap&gt; pierścień &lt;orig&gt;przechwytywacza&lt;/orig&gt; miał średnicę 5 cm (był nieco mniejszy od średnicy głowicy granatu), drugi 7 cm. Odległość między pierścieniami wynosiła 20 cm. Od większego pierścienia prowadziły dwie linki stalowe połączone ze sobą w odległości 75 cm. Końce linki przystosowano do umocowania ładunku elastycznego. Średnica linki elastycznej nie powinna być mniejsza niż 5 mm, ponieważ