twarz, co było dowodem szczególniejszego ukontentowania, przy innych rzucał krótkie uwagi, które jeden z towarzyszących mu adiutantów skwapliwie zapisywał w karneciku.<br>Kazimierz stał między tymi, których przeznaczono do piechoty liniowej. Tu nieco obojętniej przechodził wielki książę wzdłuż szeregu - - Na widok Kazimierza skrzywił się z wyraźną niechęcią i zmarszczył brwi.<br>szczeciniaste, srodze wyszczotkowane; snadź jednak był już powiadomiony zawczasu co do osoby tego tak wyjątkowo niepokaźnego rekruta, bo machnął ręką niedbale i tylko:<br>- A co, umiesz pisać? - spytał chrapliwym głosem; wraz nie czekając odpowiedzi poszedł dalej.<br>W ten sposób żołnierska przyszłość Kazimierza przesądzona została z woli najwyższej - ostatecznie i nieodwołalnie.<br>Wyznaczony został