tak przerażająco piskliwy, że kiedy jej słuchałem odnosiłem wrażenie, że mówi do mnie Kaczor Donald, druga natomiast cierpiała na chorobę nazywaną opóźnieniem umysłowym i mimo, że miała osiemnaście lat wciąż jeszcze bawiła się foremkami w piaskownicy. Zrozumiałe jest zatem, że wobec takiego wyboru zdecydowałem się pozostać jeszcze kilka lat w stanie kawalerskim. <br>Trzy dni minęły jak z bicza strzelił. W środę dwudziestego października o dziewiątej wieczorem spakowałem do swej torby podróżnej szczoteczkę do zębów, ręcznik i tym podobne przedmioty higieny osobistej i zarzuciwszy ją na ramie ruszyłem na przystanek autobusowy. Rodzinka żegnała mnie bardzo wylewnie; matka cały czas płakała ojciec biadolił, brat