okazji omawiania map pragnę stwierdzić, że odczuwam bardzo brak mapy w książce K. Burka. Od czasów XIX wiecznych dyskusji w archeologii polskiej przyjął się obyczaj przestrzennego rozpatrywania licznych zagadnień przy pomocy kartografii. W omawianej książce mapa byłaby też pomocą do lepszego poznania regionu i jego problemów.<br> Niedociągnięciem książki jest mało staranna korekta, która dopuściła m.in. do przestawienia podpisów pod fotografiami na stronnicach 240 i 241. Niezbyt szczęśliwym wydaje mi się pomysł ułożenia wykazów stanowisk badanych po II wojnie światowej według lat badań.<br> Drobne te uchybienia nie umniejszają wartości omawianej książki, którą czyta się z zaciekawieniem, książki po którą chętnie sięgnie