podstaw legły spostrzeżenia "niektórych": może Pliniusza Starszego, a może jeszcze innych autorów. Zapewne uważali oni, że wszystkie z germańskie ludy przypisywały sobie pochodzenie od któregoś z bogów. W każdym razie również Tacyt był przekonany, że z mitu teogonicznego wyrastały u Germanów mity etnogenetyczne.<br>Równie istotna wydaje się uwaga Tacyta, że "starodawne pieśni" (carmina antiqua) są u Germanów jedynym wehikułem przenoszącym z pokolenia na pokolenie depozyt zbiorowej pamięci. Czy ci, którzy przedstawiali w tych pieśniach wyobrażenia o bogach i o wspólnej przeszłości ludu byli zarazem głosicielami plemiennego prawa?<br>Tak uważa Stefano Gasparri. Zwrócił on uwagę na rolę, jaką według epilogu edyktu Rotariego