Spośród roztropnych dziewczyn trzy to rzeczywiście niezłe pytony: po metr osiemdziesiąt, widać, że ich ciała wypieścił już kilkuletni trening i nikt nie da wiary naiwnym opowieściom: och, to koleżanki z klasy mnie namówiły, powiedziały, pojedź, sprawdź się, masz szanse. A ja naprawdę nie wierzyłam, no owszem, miałam powodzenie, ale żeby startować w konkursie... Tak samo nikt przecież nie pomyśli, że te trzy szprychy marzą o pomocy niepełnosprawnym dzieciom i o ochronie środowiska. W ich ciałach znać całą świadomość tego, że trzeba pracować, pracować, pracować, że trzeba wypocić z siebie hektolitry wody, wspomagać się chemią, uważnie kontrolując, czy dany specyfik nie powoduje