nie mogła znaleźć sposobu na ukrócenie bratanków. Czy krzyczała, czy groziła, czy przekonywała, czy prosiła - bliźniaki tak samo obojętnie stali patrząc na nią ponuro, a potem odchodzili i powracali spokojnie i rzeczowo do swoich zajęć.<br>Prawdziwe piekło zaczęło się, gdy w tej samej kamienicy zamieszkał niemiecki generał. Był to zdziecinniały staruszek, który ze względu na zasługi w tamtej wojnie nie został emerytowany. Niezdatny do niczego, otrzymał jakąś synekurę przy magazynach w Warszawie. (Jak mi powiadano potem, stał się szybko najbogatszym oficerem wśród wszystkich biorących udział po jakiejkolwiek stronie w tej wojnie. Zdziecinnienie jego tyczyło widocznie tylko spraw militarnych.) Bliźniaki dali spokój