Wśród włoskich księży nie miałem większych koneksji. A tych paru, z którymi się ostatnio zetknąłem, z najgłębszego snu zbudzony poznałbym od pierwszego wejrzenia.<br>- Doskonale - odparłem. - Spokój. Cisza. Przewspaniałe archiwa.<br>Musieliśmy się odsunąć. Ustawiliśmy się akurat na drodze tym, którzy szli z czytelni do katalogów. Zgromił nas za to wzrokiem jakiś staruszek. Podeszliśmy do najbliższego okna. Ksiądz teraz znalazł się w słońcu. Nie odmieniło go ono. Natomiast nie posłużyło jego sutannie, ujawniając jej wiek i stan. Sutanna była aż szara, wytarta, w cerach.<br>- O taki - zgodził się ze mną ksiądz. Lecz myśl moją uogólnił: - W bibliotekach jest zawsze taka cisza i spokój