prawie grubiańsko wyrwał rękę. Spojrzał na Widmara zezującym okiem i rzekł wykrętnie:<br>- Niestety, nie mogę! To są tylko moje przypuszczenia!.. .<br>&lt;page nr=119&gt;<br>- To znaczy? - i Widmar znowu chwycił go za rękę.<br>Zmieszali się z przechodniami, lecz wszyscy na ulicy biegli popędzani przez wiatr, nikt więc na nich nie zwracał uwagi. Jedynie jakiś staruszek w marynarce z surowego jedwabiu i w takichże spodniach wyszedł z bramy i przechodząc potrącił Rubińskiego.<br>- A? - powiedział Rubiński. - Pan doktor?... Był to w istocie starszy ordynator Bogucki. Źle ogolony, ze srebrzystą trzydniową szczeciną na policzkach, staruszek lekarz przeprosił i przywitał się:<br>- Dzień dobry koledze, dzień dobry panu. Co za