bodźce-zmienne dozowane jej przez badacza. Sytuacja badania - co już dużo wcześniej zauważył Rosenzweig (1933) - traktowana jest przez osobę badaną jako sytuacja problemowa. To, co przede wszystkim osoba badana stara się ustalić, to cel badania, w którym bierze udział. Zdaje ona sobie sprawę z tego, że ma dość ściśle określony status, że badacz "czegoś" od niej oczekuje, że pewne jej zachowania, odpowiedzi testowe mają większe znaczenie, że pewnych jej zachowań badacz oczekuje, że przynoszą mu one satysfakcję (bo trafnie ich wystąpienie przewidział), gdy inne są mu obojętne czy wręcz go martwią (bo burzą jego hipotezę, oczekiwania, dyskonfirmują te oczekiwania). Wyobrażając sobie